Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012
Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012
I 'm (Flash)Back again*_
Κι όμως όπως λέει κι ένα γνωστό άσμα "Δεν υπάρχουν αντίο στο δρόμο μας, μόνο κάποιες στιγμές χωρισμού"..
Το ξέρω ότι κατά μεγάλο ποσοστό είμαι ασυγχώρητη που έριξα μαύρη πέτρα στο αγαπημένο-λατρεμένο μου χόμπι-χουϊ εδω και κάποιους μήνες, όμως αυτήν την φορά, ήρθα για να μέινω , γιατί πολύ απλα το "χούι" λένε πως δεν κόβεται ποτέ..
Και φυσικά και είναι πολύ λογικό τώρα να αναρωτιέσαι προς τι όλη αυτή η τόση -ξαφνική- αποχή..
Η απάντηση είναι απλή ..
Το διάστημα που ακολούθησε, ήταν αρκετά μεταβατικό για μένα και γεμάτο αλλαγές. Αποφάσισα, λοιπόν, να φωτογραφίσω και να συλλέξω ομαδικώς κάποιες από τις στιγμές του τελευταίου εξαμήνου , και να σου δώσω μια μικρή γεύση..
Μαρτιος/'12My Happy Birthday...
Ήταν η πιο μοναδικά όμορφη μέρα του μήνα.
Ήταν τα πιο όμορφα, ζωντανά -πέρα από τις βαρετές κλισέ καταστάσεις- και ξεχωριστά γενέθλιά μου.
Είχα αυτούς που ήθελα -και το ζούσαν μαζί μου- δίπλα μου, αδιαφορούσαμε για το πώς θα στηθούμε στις photos, για το μήπως ανεβούν στο fb,
για τα καθίσματα (που στο τέλος σίγουρα θα επιζούσαν τα μισά), για το τι συμβαίνει γύρω μας και για το αν το ποτήρι τσίπουρο είναι το 4ο ή το 5ο. Το μόνο αρνητικό στην όλη υπόθεση ήταν το ότι οι μισοί και παραπάνω έχουμε μερικά σημαντικά κενά, όπως π.χ την τούρτα και το σβήσιμο των κεριών ...
Ευχή τουλάχιστον έκανα?
Πάλι καλά που υπάρχουν και τα φακελώματα...
Απρίλιος/'12Just the 2 of us....
Ήταν κάποια από τις στιγμές που χρειάζεσαι απλώς ένα και μοναδικό άτομο δίπλα σου. Ανεξαρτήτως φύλου. Απλά αυτόν που εκείνη την ώρα θέλεις να μοιραστείς το οτιδήποτε. Μία κουβέντα, μία κίνηση, μια αγκαλιά, ένα χάδι.Στιγμές που δεν θέλεις να ξέρει κανένας άλλος που βρίσκεσαι, που ξεχνάς όλως τυχαίως το κινητό σου στο αθόρυβο- χωρίς δόνηση- και που ο οποιοσδήποτε θόρυβος ή παρέμβαση τείνει να χαλάσει το αυθόρμητα φτιαγμένο στην εντέλεια σκηνικό. Και ναι! Λέω "αυθόρμητα" γιατί αυτά τα σκηνικά απλά προκύπτουν, και δεν "στήνονται" από πρίν. Στα απροετοίμαστα και απρογραμμάτιστα. Μόνο τότε είστε εσύ και τα λόγια σου αληθινά.
Το νου σου κύριο οδηγέ..
Χμμ.. Ένα άκρως σημαντικό και -για πολλούς φίλους μου- αδιανόητο ντοκουμέντο! Κι όμως, αυτό που κρατώ είναι τιμόνι και η photo είναι εν κινήσει. Μην ανησυχείς δεν είσαι ο πρώτος που ανατριχιάζεις μαθαίνοντας το ότι το δίπλωμα ΙΧ μου είπε επιτέλους το "ναι!" Πάλι καλά που υπάρχουν και άτομα που λόγω ανεβασμένης ποσότητας οινοπνεύματος στο στομάχι τους, μου δείχνουν την αγάπη τους προσλαμβάνοντας με ως σοφέρ τους! Πάντως εκείνη την βραδιά-μέρα το αλκοόλ που καταναλώθηκε απόλους , ήταν για "24" χρόνια..
Ιούνιος/'12Ούζο όταν πιείς...
Και ναι .. Ο ήλιος έχει αρχίσει και του αρέσει πολύ που είναι εδώ. Οι ζέστες κρατάνε για τα καλά ,η Θεσσαλονίκη ασφυκτιά από κόσμο και οι σερβιτόροι από τις καφετέριες δεν προλαβαίνουν τις παραγγελίες για freddo capuccino και ice tea. Παρολαυτα υπάρχουν και άλλα μέρη κάπου στα Λαδάδικα, πιο παρείστικά από αυτά της παραλιακής που με 2 ποτηράκια ούζο και 3 μεζεδάκια ξέρουν να σε δροσίσουν για τα καλά και να σου ανεβάσουν την διάθεση παραπάνω από τους βαθμούς του καύσωνα. Πόσο πιο ωραίο να γίνει το διάλειμμα σου στην πόλη?
Ιούλιος/'12
Cheers to the Summer...
H μέρα από το πρωί ήταν πολλά υποσχόμενη. Ο ήλιος έλαμπε και ήταν στην θέση που έπρεπε να είναι. Η ημερομηνία σημαντική και για κάποιον τα το ταμπελάκι με το 32 αναβόσβηνε όλο και περισσότερο! Το πάρτι συνεχίστηκε ως αργά, αδιαφορώντας ακόμα και για το που βρίσκονται οι χαμένες -λιωμένες από τον χορό- σαγιονάρες μας.
Αγκαλιές και φιλιά εγώ με εκείνη, αυτή με την άλλη, η άλλη με την διπλανή και η διπλανή με κάποιον/α από την άλλη άσχετη παρέα. Βλέπεις η χαρά, ο βήχας -και κάτι άλλο- δεν κρύβονται...
Ιούλιος/12
London calling...Η ευκαιρία που μου δόθηκε απαιτούσε να προωθήσω το -ελάχιστα χρησιμοποιημένο- σοβαρό και απρόσιτο προφίλ μου. Το ήθελα πολύ, δεν θα το κρύψω. Το άγχος μου, έδωσε την δυνατότητα σε πολλούς "ανάποδους" οδηγούς να με κράξουν για το ότι δεν έδινα σημασία στα φανάρια και η ταχυπαλμία μου χτυπούσε κόκκινο! Το μαλλί φρίζαρε από την υγρασία? Τα αμέτρητα λαστιχάκια τα έβγαλα από το χέρι μου? Άραγε θα με πάρουν? Κι αν δεν με πάρουν τι θα γίνει? Αλλά κάτσε.. γιατί να μην με πάρουν δηλαδή? Τι παραπάνω έχει η άλλη από μένα? Ερωτήματα που μπήκαν στο μίξερ του εκγεφάλου μου, για μία συνέντευξη των 10 λεπτών... Και αφού όλα τελείωσαν, το μοναδικό που μου απέμεινε:
"Πόσα λεπτά από τη ζωή μας χάνουμε για τόσο μηδαμινά και άνευ ουσίας ζητήματα?..."
Ιούλιος/12
Priceless moments..
Μία από τις αγαπημένες μου photos..Η παιδική άγνοια,αθωότητα και ελευθερία και και πάλι κερδίζει όλες τις εντυπώσεις. Μετά απ' όλα αυτά τα έργα τέχνης που χάζευα επί ώρες στην έκθεση που είχα επισκεφθεί προηγουμένως, η ανάγκη μου για καφεΐνη, με έκανε θεατή στην αταξία που έκανε το μικρό αυτό ξανθό διαβολάκι. Δεν χόρταινα να το βγάζω photos, μέχρι την ώρα που η μητέρα άρχισε να το κυνηγάει με τα παπούτσια στο χέρι φωνάζωντας του να βγεί απο κεί. Σαφώς και δεν το λές ζήλια, όμως κάτι σε νοσταλγία ήταν το συναίσθημα που με κυρίευε εκείνη την στιγμή. Οι ρυθμοί της ζωής ανατρέπονται ραγδαία. Οι κανόνες και τα "καλούπια" αργά η γρήγορα μπαίνουν στην καθημερινότητα μας.
Μην ξεχνάμε όμως εκεί που μπορούμε, να γινόμαστε παΐδια...
Ιούλιος/12
The hidden paradise...
"Ευτυχως αποσιαζω. Παρακαλώ αφήστε μήνυμα!"
(Το κινητό προφανώς και το χα κλειστο καθόλη τη διάρκεια του 7ωρου που ήμουν εκεί!..)
.
Working girl...
Το καυτό και άκρως διασκεδαστικό καλοκαίρι αρχίζει και κατεβάζει δειλά δειλά την αυλαία του για φέτος, με μία καινούργια πρόκληση-ευκαιρία για μένα. Κι όμως αποφασίζω να ασχοληθώ και επαγγελματικά με τον δημιουργικό τομέα που πάντα με τραβούσε. Ξεκινώντας, λοιπόν, την συνεργασία με την μητέρα μου ασχολούμαστε πλέον με είδη διακόσμησης φτιαγμένα από μας. Ο ενθουσιασμός μεγάλος και ο σχεδιασμός της πρώτης μας συλλογής μπαίνει σε δράση...
Why not?
Σεπτέμβριος/'12
Proud of "you"..
Με την ολοκλήρωση της πρώτης συλλογής του letsdecorateonline.com, ακολούθησε μια σειρά εκθέσεων-bazaar στην οποία ήμουν αποκλειστικά υπεύθυνη εγώ! Την περίοδο αυτή, ένιωσα ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από αυτή του εαυτού σου. Όταν είσαι ο ίδιος ευχαριστημένος με τον ίδιο σου τον εαυτό -που για πολλούς θεωρείται ο μεγαλύτερος αντίπαλος-, τότε τα κίνητρα σου για να επιτύχεις ακόμα περισσότερα, αυξάνονται στο μέγιστο...
Σεπτέμβριος/'12Someday... Somewhere..
Ώρα για διάλειμμα με ένα πραγματικά εναλλακτικό διήμερο διακοπών. Το μέρος δεν το έβρισκε κανένα check in και το υψόμετρο ήταν αρκετά μεγάλο για να φορέσεις τα καλοκαιρινά σου t-shirts.. Και ξαφνικά διακρίνω στην μέση του πουθενά φώτα! Ναι κι όμως, το 1 και μοναδικό cafe -bar-ουζερί-παιδότοπος-καπί της περιοχής, ήταν ανοιχτό μετά τις 9 το βράδυ! Το κλίμα πολύ ζεστό αν σκεφτείς ότι σε καλωσορίζει με το που μπαίνεις μέσα, αυτό το ελαφρύ στα αυτιά σου Lounge Kλαρινάκι, και τα σακιά από πατάτες αποτελούν μέρος της coyntry style διακόσμησης του χώρου. Πλησιάζοντας στο bar, αντικρίζω τους 2 και μοναδικούς θαμώνες το μαγαζιού ηλικίας 68 πατημένα, να πίνουν τις τελευταίες τριτοτέταρτες μισοτελειωμένες μπύρες τους. Ο ένας έμοιαζε με τον σερίφη και ο άλλος με τον ψηλό από τους Daltons. Θέλοντας να αποφύγω τις παραπάνω συγκινήσεις, μετακινώ το βλέμμα μου στο μισοχαλασμένο προπολεμικό Jenga. Το ήξερα ότι αγκαλιά με αυτό θα κυλούσε η υπόλοιπη βραδιά. Ηταν ίσως η μόνη μου σωτηρία!
Κι όμως, όσο παρακμιακό και να πεις αυτό το σκηνικό, το πόσο γούσταρα δεν περιγράφεται!
Η στιγμές ξεκαρδιστικού-τσιριχτού γέλιου που μου χάρισε, θα μείνουν αν όχι για πάντα, για πολλά χρόνια αποθηκευμένα στο αρχείου του μυαλού μου!
Στο σημείο αυτό να ευχαριστήσω θερμά τον άνθρωπο που με πήγε εκεί. Πέρασα ανεπανάληπτα !
Οκτώβριος/'12Τάσεις φυγής..
Φτάνοντας λοιπόν και στον τελευταίο μήνα της αρκετά μεγάλης απουσίας μου, συνειδητοποίησα ότι είμαι πολύ εκδρομικός τύπος , επιλέγοντας την επόμενη εξόρμησή μου. Το μέρος ήταν πολύ παραπάνω ορεινό από το προηγούμενο με μαγευτικά τοπία, γραφικά μαγαζιά και σπίτια σε συνδυασμό με ένα πολύ ελαφρύ χειμωνιάτικο αεράκι. Επικρατούσε η απόλυτη ηρεμία, μέχρι το σημείο βέβαια που άνοιγες το ράδιο και το lounge κλαρίνο έκανε ξανά την εμφάνιση του!
Υποσημείωση: μετά από αυτό το σύντομο trip , αποφάσισα ότι σαν τις εκδρομές δεν έχει! Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να πηγαίνω σίγουρα 1 φορά τον μήνα κάπου (μακριά η κοντά) και το ίδιο προτείνω και σε σένα . Δραπέτευσε επιτέλους κι εσύ από τα ίδια και τα ίδια που έχεις σκυλοβαρεθεί όλο αυτό το διάστημα και βρες τον εαυτό και την ξεγνοιασιά σου σε νέα μέρη, με νέους ανθρώπους, μακριά από την ρουτίνα-σαπίλα της πόλης!
"Ελπίζω να σε κάλυψα με τα επεισόδια του τελευταίου εξαμήνου.
Το μόνο σίγουρο είναι πως το επόμενο άρθρο μου θα το διαβάσεις σε λιγότερο από μήνα!
Ελπίζω να σού έλειψα, όσο μου έλειψε κι εμένα ο πιο αγαπημένος μου τρόπος έκφρασης του εαυτού μου.."
Καλή σας Νύχτα*_
Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012
Extreme ways*_
Αναζητώντας, απεγνωσμένα, το επόμενο μου θέμα -μιας και η όρεξη που είχα για γράψω άγγιζε τα όρια της υπερβολής-, μια από της πιο up-to-date φίλες μου, (αρκετά αγαπημένη για να μην παρεξηγηθεί κιόλας) μου έδωσε το πράσινο φως. H αφορμή δόθηκε από την photo που μου έστειλε με το νέο της απόκτημα. Στο σημείο αυτό, όμως, λέω να αφήσω για λίγα δευτερόλεπτα την εικόνα να σου μιλήσει από μόνη της...
Είμαι σίγουρη ότι όσο και extreme να σου φαίνεται το συγκεκριμένο παπούτσι, όσο και να πιστεύεις ότι δεν πρόκειται να βρείς την κατάλληλη περίσταση να το φορέσεις ή το κατάλληλο outfit για να το συνδυάσεις, κατά βάθος σε εντυπωσιάζει η εκκεντρικότητα του και ταυτόχρονα σε προκαλεί να το δοκιμάσεις.
Ο λόγος λοιπόν σήμερα για τα νέα unkle boots του
Jeffrey Campbell
Πρόκειται για έναν αρκετά εκκεντρικό σχεδιαστή παπουτσιών και , που συνδυάζει vintage και street στοιχεία, στις δημιουργίες του. Παρόλο που ξεκίνησε πριν από 10 χρόνια ως μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση, στην πορεία κατάφερε να επεκταθεί και να κάνει ανάρπαστες τις δημιουργίες του Jeffrey Cambell σε όλον τον κόσμο, έχοντας ως έδρα της το Los Angeles. Φέτος, η JC διανύει τον 11 χρόνο ίδρυσης της με εξίσου εκκεντρικά και με αέρα υψηλής μόδας σχέδια...
Είναι πολύ πιθανό να έχει πάρει το μάτι σου αρκετά κομμάτια του, τόσο στα διάφορα περιοδικά ή sites μόδας φορεμένα από διάσημες, όσο και στο δρόμο φορεμένα από τις λίγο πιο τολμηρές από σένα.
Εγώ επέλεξα και σου δείχνω μερικά από τα δικά μου αγαπημένα χειμερινά αλλά και καλοκαιρινά σχέδιά του και σε αφήνω να τα αξιολογήσεις φτιάχνοντας στο μυαλό σου το ιδανικό outfit για το καθένα από αυτά ξεχωριστά.
  |
| Jill Fringe |
 |
| Lita suede |
 |
| See stars |
 |
| Lita-Dark Yellow Suede |
-010604.jpg) |
| Back off |
 |
| Tawny |
 |
| Carmen Star |
 |
El carmen gingham |
 |
Dressen Sandals - Purple/Pink/Fuchsia Suede
Kitten Heels
|
 |
| Bradsaw Green |
Μετά από αρκετές ώρες αναποφασιστηκότητας -μιας και το νούμερο των σχεδίων που υπάρχουν τείνει στο άπειρο- κατέληξα στα παραπάνω σχέδια. Ελπίζω να βρήκες τις επιλογές μου ενδιαφέρουσες και -γιατί όχι- να προσθέσεις μία ή και παραπάνω από αυτές στη wishlist σου!
Στην Ελλάδα, τα Jeffrey Campbell θα τα βρείς στα παρακάτω καταστήματα:
- ΚόρινθοςChoice & Attitude - ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΥ 1 - 2741300132
- ΧανιάX-pose - ΜΟΥΣΟΥΡΩΝ 6-8 - 28210 46512
- ΘεσσαλονίκηGALLERIA DI SCARPE - ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ & ΜΗΤΡ. ΙΩΣΗΦ - 2310282177
- ΚαλλιθέαSKUNKWORKS - ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ 105 - 2109516512
Καλή σας Ήμέρα*_
Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012
Ring Alarm*_
Το νέο φετίχ των γυναικών κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος...
Δαχτυλίδια παντός τύπου, στυλ, μεγέθους και χρώματος κάνουν την εμφάνισή σου να διαφέρει και να ξεχωρίζει από άλλες, προσθέτοντας το "κάτι" παραπάνω -άλλα και αρκετούς πόντους στύλ- στο καθημερινό σου ντύσιμο.
Την σχετικά νέα αυτήν τάση, μπορείς να την συνδυάσεις με οτιδήποτε και αν φοράς, σε οποιαδήποτε ώρα της μέρας! Ήρθαν για να σου στολίσουν επιβλητικά τα άκρα και γιατί όχι για να αναδείξουν την ολοκαίνουργια απόχρωση μανό που έχουν τα νύχια σου.
Επειδή, λοιπόν, κι εγώ -εκτός από σένα- είμαι ring fan δεν σε άφησα έτσι...
Έκανα, το καθημερινό μου σερφάρισμα σε διάφορα σχετικά sites κι επέλεξα με πολλή δυσκολία μερικά από τα χιλιάδες δαχτυλίδια που πέρασαν απο την οθόνη μου, αυτά που μου έκαναν το περιβόητο "κλικ". Πιστεύω πως κι εσύ θα μπεις στον πειρασμό να κάνεις κλίκ, έστω σε κάποια από αυτά...
-010604.jpg){kind=link}
$150-stefanibags.com
Ανυπομονώ για τα σχόλια σου...
Καλή σας Νύχτα*_
Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012
Me.Myself and..Μy Fb profile*_
Σίγουρα κι εσύ, όπως και όλοι μας λίγο πολύ, έχεις υπάρξει στο παρελθόν -και πολύ πιθανόν να υπάρξεις και στο μέλλον- μαλωμένος/η με τον εαυτό σου. Είτε γιατί απογοητεύτηκες από την κλίση που έφαγες επειδή πάρκαρες σε θέση αναπήρων και δεν είχες προσέξει την πινακίδα, είτε γιατί για ακόμα μία φορά κόπηκες σε μάθημα που έδωσες μαζί με το τρελό hangover της χθεσινοβραδινή σου εξόρμησης, είτε γιατί έκανες πως δεν είδες τον/ην πρώην σου ο οποίος καθόταν στην παραδιπλανή παρέα και το παιζες τρελίτσα -ενώ σ'έτρωγε να μιλήσετε-, είτε γιατί η μαμά σου σε προειδοποίησε ότι θα κρυώσεις βγαίνοντας μόνο με το λεπτό σου τζάκετ και τώρα η θερμοκρασία σου έχει φτάσει ήδη στο 38,7, είτε γιατί ακόμα δεν έχεις πει στην κολλητή σου ότι είδες τον δικό της με άλλη σε μεταμεσονύχτια προβολή του twilight -15 σειρές πίσω από σένα-...
Λόγους για να θυμώνεις με τον εαυτό σου, μπορεί να βρίσκεις χιλιάδες καθημερινά.. Λόγους όμως που θα σε κάνουν να αρνηθείς την ύπαρξή του, μπορείς να μου βρείς?
Όλο αυτό το ντεμέκ "κουλτουριaρικοσοφιστικοαυθoρμητηλίκι" που λανσάρεται διαρκώς στο πολυαγαπημένο μας ρουφιανο-κοινωνικό δίκτυο Facebook, έχει καταντήσει πλέον τραγελαφικό και δυστυχώς όλο και εξαπλώνεται ..
Γιατί όλοι μας ξαφνικά πρέπει να γίνουμε cool τυπάκια ή μοντέλα?
Γιατί τα μισά και παραπάνω status σου πρέπει να είναι δήθεν και φιλοσοφημένα?
Γιατί οι 458 από τις 500 photos σου πρέπει να είναι από νυχτερινά μαγαζιά, έχοντας βγαλμένη την γλώσσα και σχηματίζοντας με τα δάχτυλα το "V"for.."VlakeiaStonEgkefalo"?
Γιατί να υποχρεώνεσαι -ουσιαστικά- να γεμίζεις με likes άτομα που προφανώς σε ενδιαφέρουν, αλλά ποτέ δεν πήρες την πρωτοβουλία να τους γνωρίσεις?
Γιατί τέτοιος χαμός με την profile picture τελοσπάντων - η οποία όλος τυχαίως είναι σχεδόν πάντα 3φορες καλύτερη σε φωτισμό, χρώμα και contrast από την πραγματική σου "picture" ?
Και τέλος..Το χειρότερο όλων..
Γιατί, εφόσον -μετά από τόσο κόπο και προσπάθεια- έχεις καταφέρει να γίνεις τόσο "γαμάτος/η" και ενώ όλοι οι fb "φίλοι" σου σε "πάνε", όταν τους συναντάς έξω να γυρνάς από την άλλη??
Μήπως γιατί φοβάσαι ότι με το λίγο που θα σε δει κάποιος από αυτούς, σε πραγματικό χώρο και χρόνο θα καταλάβει ότι τελικά δεν είσαι και τόσο cool τυπάκι?
Μήπως γιατί ακόμα και μπροστά σου που τους έχεις, δεν πιστεύεις ότι μπορείς να τον προσεγγίσεις και να του προκαλέσεις πραγματικό ενδιαφέρον?
Ή μήπως επειδή σε πέτυχε σε bad hair day και μπορεί να απογοητευτεί συγκρίνοντας σε με την profile picture σου?
Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη ψευδαίσθηση από το να πιστεύεις ότι φτιάχνοντας μια εικόνα που εσύ θεωρείς ιδανική και "πιασάρικη" για τους άλλους, θα σε κάνει ξαφνικά όλα αυτά που που δεν ήσουν μέχρι τώρα...
Δεν ήσουν, γιατί δεν μπορούν όλοι να είναι το ίδιο και το αυτό.
Δεν ήσουν, γιατί η προσωπικότητα σου δεν σε άφησε, επειδή ξεχωρίζει από άλλες.
Δεν ήσουν, γιατί μεγάλωσες διαφορετικά από άλλους.
Δεν είσαι , γιατί αν όλοι ήμασταν το ίδιο, η ζωή θα τραγικά βαρετή και χωρίς εκπλήξεις.
Δεν είσαι , γιατί αν όλοι ήμασταν το ίδιο, η ζωή θα τραγικά βαρετή και χωρίς εκπλήξεις.
Δεν είσαι , γιατί παρόλο που έχεις πιστέψει ακόμα κι εσύ ο/η ίδια/ος τον ρόλο που υποδύεσαι, ακόμα πιάνεις τον ευατό σου να κοιτάζεις photos άλλων που θα ήθελες να "μοιάξεις".
Κάποτε για να εντυπωσιάσουν οι άντρες φορούσαν το καλό τους πουκάμισο και οι γυναίκες, αντίστοιχα, το καλό τους φόρεμα ..Τώρα για να εντυπωσιάσουν και τα δύο φύλλα αρκεί ένα "wow!" status κι μια "hmm.." profile picture!
Τόσο απλά..
Καλή σας Νύχτα*_
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)